بررسی فنی-اقتصادی شبکه اکسیژن در شبکه فیبرنوری شرکت مخابرات ایران

سیر حرکت از ذخیره سازی وانتقال اطلاعات قیاسی (آنالوگ) به رقمی (دیجیتال)، پیشرفت مدارهای الکتریکی، ساخت رایانه ها، ورود ترانزیستورها بجای لامپهای خلا، ساخته شدن تراشه های رایانه ای در ابعاد کوچک، متراکم و فشرده شدن داده ها سرآغاز ورود به عصر اطلاعات بوده است. شاهراه اطلاعاتی و ایجاد محیطهای انتقال، چگونگی و سرعت این انتقال از جمله مسائلی است که ذهن بشر را به خود مشغول داشته است. بیشتر شاهراههای اطلاعاتی را الیاف نوری ‏‎fiber optic‎‏ تشکیل میدهند. فیر نوری الیافی از جنس شیشه یا پلاستیک و بسیار نرم و شفاف است. شفافیت این الیاف بحدی است که اگر دیواری به ضخامت 70 مایل از آنها درست شود و شمع روشنی در پشت آن دیوار بگذارند، شمع دیده خواهد شد. سرعت سیگنالها در مقایسه با سیم مسی پهنای باند (تعداد بیتهای گذرنده از دورن یک مدار در یک ثانیه) آن است. برای تجسم بهتر، بزرگراه هشت بانده را با جاده خاکی مقایسه کنید. ارسال سیگنالهای دیداری و شنیداری پهنای باند زیادی طلب میکند وفیبر نوری تامین کننده آن است. ورود رایانه ها به خانه ها در عصر شبکه و اطلاعات، نیاز به این محیط انتقال را بیش از پیش نمایان کرده است و سبب شده است که شرکتهای خصوصی و دولتی بسیاری دست اندرکار ساخت و آماده سازی کابلهای فیبر نوری زمینی و زیردریایی شوند. اکنون سراسر دنیا توسط شبکه کابلهای نوری مختلف بهم پیوسته است و هر شبکه مزایا و معایب مربوط به خود را دارد اما جدیدترین شبکه فیبر نوری زیر دریایی، شبکه کابل نوری اکسیژن است که تا سال 2003 بطور کامل راه اندازی خواهد شد. در این تحقیق به بررسی مسائل فنی و اقتصادی پروژه اکسیژن در مقایسه با سایر شبکه های فیبر نوری پرداخته خواهد شد و سعی بر آنست تا نتیجه ای مبتنی براطلاعات واقعی و کاملا کاربردی جهت بهره برداری شرکت مخابرات ایران بدست آید.